نگراني در مورد استفاده از داروهاي در دسترس، سوءمصرف الكل، رانندگي در حال مستي، نگراني از سيگار كشيدن و پك زدن پيپ در اماكن عمومي. مجبور كردن كودكان به سخت كوشي براي موفقيت در تحصيل و ورزش. مهيا كردن حمايت هاي خانگي و مالي. اهميت به نمرات و كارهاي تحصيلي. واداركردن آنها به سالم خوردن و رفتن به كليسا و عبادت گاه ها يا صرفاَ بريدن از ديگران و بيرون رفتن… ليست كردن مواردي از اين قبيل به منظور تمركز والدين بر آنها كاري طولاني و زمان بر است.

انسان داراي نيازهاي هيجاني، نيازهاي فيزيكي و نيازهاي سبك زندگي است. بعلاوه تكنولوژي، كار والدين را سخت تر كرده است، كودكان پاي تلويزيون نمي نشينند تا به والدين خود نشان دهند كه نگاه نمي كنند در حالي كه به سمت گوشي هاي خود روانه مي شوند تا به منابع و اطلاعات در يوتيوپ دسترسي پيدا كنند و به طور مداوم راههاي جديد متصل شدن را ياد مي گيرند طوري كه والدين در اين مورد با كودكان خود دچار مشكل مي شوند.

اين افكار خيال بافي شما نيست. فرزندپروري سخت تر شده است. وقتي به فرزندپروري مي انديشيد شما ممكن است به همه موارد ليست شده در بالا فكر كنيد اما يك جنبه اضافي را به جعبه ابزار”كارهاي مورد تمركز” اضافه كنيد، به كودكان خود برقراري تعادل بين قوي بودن و دفاع از خود و باورهاي خود و در عين حال مهربان بودن را ياد دهيم.

ممكن است القاي گسستگي به نظر برسد مانند “فقط قوي بمان” و”آدم هاي خوب جا نمي زنند” برخي از اين مثال ها هستند، اما آموزش به كودكان در دنيايي كه به نظر مي رسد روز به روز طردشدگي در آن بيشتر و بيشتر شود ممكن است تنها راه كمك به كودكان براي بقاء و پيشبرد زندگي هاي آنها باشد.

قوي شدن:

قوي بودن به معناي قلدري نيست. در حقيقت شخص واقعاً قوي داراي جوهره دروني به امكان مقاومت در برابر هر آنچه زندگي پيش روي آنها قرار مي دهد مانند قلدري و تحقير دست مي يابند.

افراد قوي اطميناني دروني را در خود پرورانده اند كه به آنها امكان مي دهد تا باور كنند هر آنچه در زندگي رخ مي دهد مهم نيست. اصولي كه والدين مي توانند به كودكان خود براي قوي بودن اما نه سركوب كردن بياموزند چه مي باشند؟

به آنها ياد دهيد راه اندازهاي رفتار خود را بشناسند و هرآنچه آنها را غمگين مي كند را بشناسندو يا آنها را در بازي خود راه ندهند. چرا اين ها را ياد بگيرند؟ زيرا هر چه فرد بيشتر در مورد محرك ها بداند زودتر مي تواند فرصت مواجهه با آنها به شكل مستقيم تر و عقلايي را بيابد. هر چه شما بيشتر غمگين شويد احتمال بيشتري در رسيدن به حد انفجار و يا در خود فرو رفتن وجود دارد.
زبان صريح و غير خشونتي را تمرين كنيد. به جاي گفتن “ازت متنفرم” بگوييد”من خيلي حالم بد مي شود وقتي از من درخواست انجام كاري را مي كني و دوست ندارم انجام دهم”. به آنها كمك كنيد واكنش هاي خود را بسنجند و اظهارنظرهاي خود را با رفتارهاي خود نه اشخاص، مرتبط سازند.
نكته: به عنوان يك بزرگسال بسيار مهم است كه اين رفتار را نيز الگوسازي كنيد.

ايستادگي كردن براي خواسته. به آنها كمك كنيد چيزي كه مي خواهند و به آن باور دارند را به دست آورند. به آنها امكان پيشقدم شدن را بدهيد، براي تمجيد از كسي به خاطر كار مهمش نامه بنويسند، به آنها در مورد آنچه در پيرامون آنها رخ مي دهد آموزش دهيد (بله، حتي خردسالان نيز مي توانند اهميت محيط و دنياي خود را ياد بگيرند). هر چه بيشتر آنها مجهز به درونگاهي براي ايستادگي براي خواسته خود باشند به احتمال كمتري آنها براي همه چيز به هم مي ريزند.

منبع:كانون مشاوران ايران-آموزش قوي بودن و مهربان بودن به كودكان